Terroir en oorpsrongsbenaming

Het derde kenmerkende aspect van de Champagneterroir is het reliëf. Deze streek is steil en heuvelachtig genoeg om de wijnstokken van voldoende zon te voorzien, temeer daar de glooiing het afvloeien van overtollig water bevordert. 

Een reliëf dat zich leent voor de wijnbouw

Het is een gebied dat zich sinds jaar en dag leent voor het planten van wijnstokken, aangezien zonlicht op een helling intenser is dan op een laagvlakte, zelfs bij gelijke hoeveelheden. De hellingen liggen bovendien overwegend aan de zuidelijke, zuidoostelijke en oostelijke kant en kunnen dus optimaal profiteren van het zonlicht. In de zeventiende eeuw werd Champagne de “heuvelwijn” genoemd.

Het reliëf is 20 miljoen jaar geleden ontstaan

De heuvels zijn ontstaan toen het noordelijke en het oostelijke deel van het Bekken van Parijs is gestegen, op het moment dat het midden van dit bekken is beginnen te verzakken onder het gewicht van de afzettingen.

De erosie heeft vervolgens vorm gegeven aan het reliëf, in het bijzonder tijdens de ijstijden toen afwisselende periodes van vorst en dooi de kalkrotsen gefragmenteerd hebben en de steilere hellingen hebben teruggebracht naar lieflijke, golvende heuvels.

De belangrijkste heuvels die zijn ontstaan naar aanleiding van de ophoging van het Bekken van Parijs zijn:

• Côte de l’Ile-de-France met de wijngaarden van Côte des Blancs, Montagne de Reims en  Sézannais
• Côte de la Champagne met de wijngaarden van Vitry-le-François en Montgueux
• Côte des Bar met de wijngaarden van Barséquanais en Bar-sur-Aubois.

Bovendien hebben de Marne, de Seine en hun vertakkingen engten uitgehold in de Côte de l’Ile-de-France en daar ook een reliëf gecreëerd waar wijnstokken het uitstekend doen, te weten in:

• de dalen van de Marne, Ardre, Vesle, Surmelin,
• De Aubestreek waar de Seine, de Aube, de Ource, de Landion, de Arce en de Laignes  doorheen stroment.